Καθώς μεγαλώνουμε, μεγαλώνει και ο κίνδυνος να πέσουμε και να χτυπήσουμε.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι πτώσεις σε ηλικία μεγαλύτερη των 65 ετών είναι η δεύτερη σοβαρή αιτία τραυματισμών που οδηγούν στο θάνατο, καθώς, από αυτή την ηλικία και μετά, όλο και αυξάνεται ο αριθμός των πτώσεων που τελικά αποβαίνουν μοιραίες.
Όμως, οι πτώσεις δεν προκαλούν μόνον σοβαρούς τραυματισμούς, αλλά και δυσμενή ψυχολογικό αντίκτυπο στον ασθενή.
Οι περισσότερες πτώσεις οφείλονται σε γλίστρημα ή παραπάτημα κατά την βάδιση, ακόμα και σε επίπεδη επιφάνεια («πτώση εξ ιδίου ύψους»). Οι πιο συχνοί τραυματισμοί που εμφανίζουν τα άτομα που πέφτουν εξ ιδίου ύψους, είναι στον καρπό, στο ισχίο, στη σπονδυλική στήλη και στο κεφάλι.
Η ύπαρξη οστεοπόρωσης στις ηλικίες αυτές αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καταγμάτων από πτώση.
Όταν συνυπάρχουν άνοια, ή/και άλλες σοβαρές γνωστικές διαταραχές, όπως οργανικό ψυχοσύνδρομο, τότε τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά επικίνδυνα, πολλώ δε μάλλον όταν ο ασθενής παραμένει αδιάγνωστος και επομένως, χωρίς φαρμακευτική αρωγή.
Πτώσεις ασθενών συμβαίνουν αναπόφευκτα και στο νοσοκομειακό περιβάλλον.
Από τη διεθνή βιβλιογραφία και τα στατιστικά στοιχεία που τη συνοδεύουν, επιβεβαιώνεται ότι, ακόμα και με τη λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων προστασίας, ο κίνδυνος πτώσεων των ασθενών με την προαναφερόμενη παθολογία σε Νοσοκομεία και Κέντρα Αποκατάστασης μπορεί να μειωθεί, αλλά δεν εκλείπει, καθώς είναι η φύση των σοβαρών γνωσιακών διαταραχών που καθιστούν τους ασθενείς απρόβλεπτους και επιρρεπείς σε πτώσεις, ακόμη και υπό φαρμακευτική αγωγή.
Καθοριστικής σημασίας για τη μείωση του κινδύνου πτώσεων είναι η Πολιτική Ποιότητας που εφαρμόζεται διεθνώς στις σύγχρονες Δομές Υγείας.
Τα σύγχρονα Συστήματα Διαχείρισης Ποιότητας περιλαμβάνουν τη στάθμιση κινδύνου στην ανάπτυξη κάθε δραστηριότητας.
Στην ΑΝΑΠΛΑΣΗ οι ασθενείς μας νοσηλεύονται σε ένα ασφαλές και πλήρως προσβάσιμο περιβάλλον, με προδιαγραφές που συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση της πιθανότητας πτώσεων (προσπελάσιμα, φωτεινά, άνετα δωμάτια και θεραπευτικοί χώροι, ρομποτικές κλίνες με λειτουργία κλειδώματος θέσης και προστατευτικών στηριγμάτων, ειδικά νοσοκομειακά πατώματα, πληθώρα ειδικών βοηθημάτων που βοηθούν στη λειτουργικότητα των ασθενών).
Το έμπειρο νοσηλευτικό και θεραπευτικό προσωπικό της ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ εφαρμόζει μια σειρά από κλίμακες αξιολόγησης, αυξάνοντας την επαγρύπνησή του σε ασθενείς που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να πέσουν. Παράλληλα σχεδιάζει και πραγματοποιεί ένα εξατομικευμένο Πρόγραμμα Αποκατάστασης στους ασθενείς που προσέρχονται για Αποκατάσταση των λειτουργικών τους ελλειμμάτων. Το πρόγραμμα αυτό αποσκοπεί όχι μόνον στην όσο το δυνατόν ταχύτερη βελτίωση της ισορροπίας, της ορθοστάτησης, της βάδισης και της ικανότητας αυτοϋπηρέτησης, αλλά και στη σταθεροποίηση και βελτίωση των ψυχονοητικών δεξιοτήτων και στην εξασφάλιση συναισθηματικής σταθερότητας με τη χρήση εξειδικευμένων ψυχομετρικών δοκιμασιών και τη διαρκή ψυχολογική υποστήριξη.
Ο δικός σας ρόλος, ο ρόλος των οικείων, είναι καθοριστικός στην αξιολόγηση αυτή.
Η ειλικρινής ενημέρωση των γιατρών μας από τους κοντινούς ανθρώπους ενός ασθενούς με άνοια ή οργανικό ψυχοσύνδρομο, σχετικά με το ιστορικό πτώσεών του και τη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνει, είναι πολύ σημαντική.
Ακόμα πιο σημαντική είναι η άμεση ανταπόκρισή σας και η διαρκής συνεργασία σας με την Ομάδα Αποκατάστασης, ιδίως σε αδιάγνωστους ασθενείς και σε ασθενείς που η φαρμακευτική τους αγωγή χρειάζεται τροποποίηση.
Είναι σημαντικό να δίνετε το καλό παράδειγμα στον ασθενή, εφαρμόζοντας πρωτίστως εσείς τις ιατρικές οδηγίες:
-Να αποτρέπετε τους ασθενείς να κινητοποιούνται μόνοι τους και
-Να μην επιχειρείτε να κινητοποιείτε τους ασθενείς, χωρίς την έγκριση των ιατρών μας, και πάλι, χωρίς τη συνεργασία και επίβλεψη του νοσηλευτικού και θεραπευτικού προσωπικού.
Ακόμα και οι ασθενείς με επιβαρυμένες ψυχονοητικές λειτουργίες, μπορούν να νιώσουν τη φροντίδα της Ομάδας Αποκατάστασης της ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ.
«Κάνουμε για τους ασθενείς μας ό,τι θα κάναμε για την Οικογένειά μας».